Schaduwen in het park, mijn voeten

konden op jouw hoofd staan

en als ik in bad lag wist ik het zeker:

de koppige druppels in mijn navelkuiltje

waren van jou. Ik leefde in je verlengde

zit nu naast je, houd mijn adem in

en tel, vals spel, ik kan je niet bijhouden.

Je bent beter stil dan ik, hebt geen deken

of dromen nodig, geen koffie.

Je licht is elders.