Zo liep ze voor mijn ouders uit, in blauw

fluweel met kant en bloemenmandje.

Mijn komst zou nog jaren duren

tot zij alweer vertrokken was.

Iets met een auto en haar fiets.

Ze was zes, ze werd negen

en mijn naam.

Er staat een vogel op haar steen.

Heb ik geweten dat mijn moeder

met heel haar lijf haar zusje riep.