Er zijn eerder vogels neergestreken op mijn hand

en in mijn kijken. Een uil landt waar hij al was

het is herkennen van gelijken

in de vlucht, waar vingers klauwen zijn en veren

de huid nabij. De uil daagt en ik doorzie hem

wij velen het donker. Laag bij de grond hoeden we

onze muizenissen. Wij wachten niet op lucht of licht

onze spanwijdte is imposant. Wat we missen

is een bodem voor de binnenkant.