Gedicht voor Huis van Cuijk

In het Huis van Cuijk heten de schouwburg, de bibliotheek en de kunstuitleen je welkom. Een heerlijke plek om te lezen, koffie te drinken, een voorstelling te bezoeken. Voor de opening schreef ik het gedicht Schets, ik droeg het 27 oktober 2023 voor in de theaterzaal.  

Schets

Je pakt een potlood en papier, tekent een huis
voor mij – voor iedereen die kijken wil.

Je begint met de basis: vaste grond waarop
je trappen bouwt, de vloer op en de hoogte in.

Van boeken maak je muren, we zien verband
we houden halt en drinken koffie.

Je pakt een gum, zegt:
geen behang, liever een dak

om jou te herbergen en jou en jou, ook jij
kunt door deze deur het huis in gaan

– je zet wat lijnen, maakt een klink. Wacht,
niet naar binnen, eerst de ramen, je hangt

gordijnen op, waarachter ik tevoorschijn kom
in delen. Wie is hier speler, wie publiek?

Licht schijnt op het podium, een lied klinkt door
de deur is dicht, de wereld open, dit verhaal

kleurt wanden en de wangen. Warmte komt
niet uit de lucht maar uit een scène of een lach.

Het huis danst en niets is wat het lijkt. Kwam je alleen
dan ben je samen, in de beweging is het stil.

In het midden teken je een vorm, je legt je potlood neer.
Het huis heeft een hart, zeg je. Luister maar, het klopt.

Monica Boschman